Ζωγραφίζοντας Μνήμες Ζωής και Θανάτου
Σμύρνη, αγαπημένη, αξεπέραστη πολιτεία
συντροφεύεις την ιστορία.
Ζωντανή , πολύβουη , πληθωρική κόρη της ανατολής,
κοσμοπολίτισσα της λάμψης, της χαράς, της ευωδιάς,
η θύμησή σου μαγεύει την καρδιά.
Διαδρομή του νου στην πολύχρωμη αγκαλιά σου.
Σαγηνευτική περιπλάνηση στην ευλογημένη γη.
Αλησμόνητη πατρίδα, γλυκιά μητέρα.
Εκεί βλάστησαν τα παιδικά τους χρόνια.
Σημάδια από εικόνες,
χρυσοποίκιλτα ευαγγέλια,
ψηφιδωτά από ελεφαντόδοντο και φίλντισι,
σύμβολα, νότες νοσταλγίας,
καθαρό ξέγνοιαστο βλέμμα, ανέμελο παιχνίδι.
Άφησαν τα ίχνη τους
στα χαϊδεμένα από το αιγαιοπελαγίτικο φως αρχοντικά.
Μυρωμένοι κήποι, αποχρώσεις του βιολετί,
μπουκέτα από γιασεμιά και πασχαλιές,
συλλογή από μελωδίες,
αρώματα ανατολής.
Πόλη σμιλευμένη μ’ ομορφιά και απλότητα.
Άγγιγμα από μετάξι και δαντέλα,
ρούχο από χρυσοκέντητο βελούδο.
Μνήμες θεάτρου
το σμίξιμο της νόησης με την τέχνη.
Αέρινη αύρα βραδινού περιπάτου.
Οδοιπορικό σε σπάνιες μυρωδιές ,εξαίσιες γεύσεις,
Αχνιστά, φρεσκοψημένα γλυκά,
πρωτόγνωρες λιχουδιές
γάργαρα γέλια παιδιών.
Στρατιώτες εξορμούν στην χαμογελαστή πολιτεία.
Μαριονέτες της ιστορίας…
Διψούν για σμυρνέικο αίμα.
Πρωταγωνιστές στο πένθιμο σκηνικό,
στην αισθητική στου πόνου,
στην «δοκιμασμένη» συνταγή της σφαγής.
Σπαραγμός, ανείπωτος πόνος
κόλαση στα σοκάκια της Σμύρνης.
Άνθρωποι πειραματόζωα
σε ένα εργαστήρι πολιτικής κτηνωδίας.
Άδικη γεύση πολέμου
χείλη χλωμά, σφιγμένα.
Βάρβαροι χτύποι στις πόρτες μέρα και νύχτα
κλάματα μωρών από τα σφαλιστά παράθυρα.
Μαύρη διαδρομή στον Γολγοθά
άκρα ταπείνωση στο λιμάνι.
Άσκοπη, βάναυση εκποίηση της ζωής.
Οδοστρωτήρας των ονείρων
μπροστά στα έκπληκτα, τρομαγμένα μάτια τους
στο ακρωτηριασμένο σώμα τους.
Βάφτηκε κόκκινος ο ουρανός.
Κρύφτηκε ντροπιασμένος ο ήλιος.
Ξεθώριασε το κελάηδισμα των πουλιών.
Βυθίζονται οι πλατείες στον καπνό.
Μαχαιρωμένες εικόνες στον πυρωμένο δαυλό.
Κραυγές απελπισίας, αρπαγές, λεηλασίες
σπίτια, ανθρώπινες φιγούρες, δέντρα
γεγονότα σε παραμορφωτικό φακό.
Μυρωδιά θανάτου, βιασμοί της ψυχής
γκρεμίστηκαν οι ηλιόλουστες μέρες του χορού.
Αμείλικτος , αδηφάγος ο πόλεμος!
Aποτεφρώθηκε, «έσβησε» η Σμύρνη.
Πνίγηκε η πόλη σε μία θάλασσα δακρύων και πτωμάτων.
Αποκαΐδια και ερείπια,
«κόσμημα» της παραλίας.
Παγίδα θανάτου , ασφυξία στην προκυμαία.
Μοιραίες μέρες, πυρωμένος άνεμος.
Συλλαβίζουν το μοιρολόι του αποχαιρετισμού.
Η προσμονή σωτηρίας βουλιάζει στο αλαφιασμένο βλέμμα.
Μάταιη η ελπίδα για βοήθεια.
Υποσχέσεις ξεχασμένες
πλοία που δεν έφτασαν ποτέ…
Ατιμασμένη, έρημη πατρίδα.
Αντίδωρο η θυσία του Ποιμένα.
Κουρελιασμένο ράσο, ματωμένα άμφια
πληγωμένη σάρκα, φόρος αίματος
κορμί τεμαχισμένο απ’ ανίερα εχθρικά χέρια.
Φρικαλέο μίσος.
Ταξιδεύει η ψυχή του Εθνομάρτυρα στην ουράνια γαλήνη.
Πνιγηρός , ανέστιος , προσφυγικός Σεπτέμβρης
Αλλαγή πορείας χωρίς επιστροφή;
Αγωνία για το άγνωστο αύριο
ξεριζωμένοι σε νέα διεύθυνση.
Εγκλωβισμένοι σε μία ερασιτεχνική πρόβα ζωής.
Χάνουν τον εαυτό τους στην νέα «πατρίδα».
Δυσκολεύονται να ισορροπήσουν.
Παγωμένη η νύχτα στην ξένη πόλη,
άγριος κουρασμένος ο καιρός.
Ενθύμιο πολύτιμο ο αέρας της χαμένης γης τους,
φυλαχτό το παλιό κλειδί της επιστροφής.
Ξετυλίγεται το άλυτο κουβάρι της κλωστής.
Ο τάπητας υφάνθηκε ελληνικά στην Μικρασία.
Αναζητούν οι καρδιές την αλήθεια
στο πορτρέτο ενός παράλογου πολέμου.
Μία ανούσια τραγωδία στην παλέτα της ιστορίας.
Πινελιές με σεβασμό και νοσταλγία,
ταξίδι στα μάρμαρα , στο καμπαναριό της Αγίας Φωτεινής.
Χορεύει το δάκρυ με το γέλιο.
Ζωντανεύουν οι μνήμες.
Αγγίζουν τα βήματα των προγόνων.
Αρχέγονες αντανακλάσεις πολιτισμού.
Εμπόλεμη ζώνη οι αναμνήσεις στα έγκατα της ψυχής
αγκαλιάζουν σφιχτά το τοπίο του παρελθόντος.
Τέχνη δίνει πνοή ζωής στην ανοιχτή πληγή.
Ενσαρκώνει την μακρινή γη του παραδείσου.
Ένα ολοζώντανο, μονάκριβο παραμύθι γεννιέται στον αργαλειό.
Υφαίνεται η γαλανόλευκη στην Σμύρνη.
Αννα Ιωαννίδου/ 27 Φεβρουαρίου 2012
*A’ ΒΡΑΒΕΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΕΝΩΣΗΣ ΣΜΥΡΝΑΙΩΝ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΩΝ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ
